ΚΑΡΥΣΤΟΣ 

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Η γνωριμία με την Κάρυστο, είναι γεμάτη χρώματα, γεύσεις, αρώματα, εικόνες, εναλλαγές θαλάσσιου, πεδινού και ορεινού τοπίου. Το ιδιαίτερο όμως "άρωμα" του τόπου μας αναβλύζει κι από το γλωσσικό και εκφραστικό πλούτο της περιοχής ,είτε είναι εν χρήσει ακόμη και σήμερα, είτε πρόκειται για ξεχασμένες λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Το γλωσσάρι και ο κατάλογος Καρυστινών εκφράσεων που ακολουθεί είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς μιας Καρυστινής διαδικτυακής ομάδας. Η πρωτοβουλία αυτή, δεν έχει επιστημονικές φιλοδοξίες. Στόχος της είναι η διάσωση, καταγραφή και συγκέντρωση λέξεων, εκφράσεων και γενικώς γλωσσικού πλούτου της περιοχης και βασίζεται στην αγάπη για τον τόπο μας, την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Κάρυστο, και εξαρτάται από τη συνδρομή όλων των Καρυστινών, και κυρίως των παλαιοτέρων γενεών.καθώς εμπεριέχουν το «άρωμα» του τόπου που τις γέννησε και περικλείουν τη φυσιογνωμία του, αναβλύζοντας τη γνήσια και αυθεντική λαϊκή ψυχή. 

                                                                                                               

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Σέβη Δριμαροπούλου , Φιλόλογος.

   Η προσπάθεια συλλογής , καταγραφής και καταχώρησης των λέξεων έχει στόχο την συγκέντρωση των λέξεων / φράσεων ώστε να υπάρχει άμεση και ελεύθερη πρόσβαση σε όλους , με αποτέλεσμα να διασφαλιστεί η συνέχειά αυτού του γλωσσικού ιδιώματος. 

Ως ιδίωμα ορίζεται   

 ''[iδíoma] Ο49 : 1α. (γλωσσ.) τοπική παραλλαγή μιας γλώσσας, με μικρές αποκλίσεις από την κοινή γλώσσα στο χώρο της φωνολογίας, της μορφολογίας ή του λεξιλογίου· (πρβ. διάλεκτος): Tο γλωσσικό ~ της Kύμης. Tα βόρεια ιδιώματα. Mε την επικράτηση της κοινής νεοελληνικής γλώσσας τα ιδιώματα παραμερίζονται. 

 β.(σπάν.) ιδιαίτεροι φραστικοί και λεκτικοί τρόποι συγγραφέα. 

2. (προφ.) ιδιαίτερη συνήθεια, λίγο ή πολύ παράδοξη και συνήθ. ενοχλητική· 

[λόγ. < αρχ. ἰδίωμα `ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, ιδιαιτερότητα ύφους΄ (1α: γαλλ. idiome < αρχ. ἰδίωμα)] ''Πύλη για την Ελληνική γλώσσα 

   Το Καρυστινό ιδίωμα εντοπίζεται στον θρήνος των «Τούρκων» της Καρύστου για τη μοίρα τους  που διασώθηκε και δημοσιεύθηκε το 1947 από τον Δ.Κ. Χατζηκωνσταντή. Ο θρήνος είναι εξαιρετικά σημαντικός γιατί είναι στα ελληνικά, στο ιδιαίτερο καρυστινό ιδίωμα. 

Ο θρήνος των «Τούρκων»

Κατακαημένη Κάρυστο με τα κρύα τα νερά σου, 
φύγαν τα παληκάρια σου τσε καίγεται η καρδιά σου. 
Κατακαημένη Κάρυστο, πούσουν μισό Μισίρι, 
τσε τώρα εκατάντησες να γίνεις Ρωμιοσύνη. 
Που σ´ έτρεμε μια Έγριπο, μια ζηλεμέν´ Αθήνα 
τσε τώρα σ´ εδώσανε στο Φράγκο, στη Ρουσία. 
Νάταν ο κάμπος θάλασσα, τσε τα βουνά ποτάμια, 
να πνίγανε τον Τάταρο που ´ φερε το χαμπέρι, 
να φύγουν οι Καρυστινοί τούτο το καλοτσαίρι. 
Ομέρ Πασάς που τ´ άκουσε, μηνάει ένα χαμπέρι, 
του μπέη μας του μήνυσε τσε του στραβιντζιντάρη. 
Όντας αποδιαβάσανε το μαύρο το φερμάνι, 
μικροί, μεγάλοι κλαίανε, τσ´ οι δυο μας ζαμπιτάδες, 
τρέχουν τσε παν τα μάτια τους ωσάν τις αργαστάρες. 
Δεν κλαίμε μεις τον τόπο μας, στο Φράγκο π´ απομένει, 
μον´ κλαίμε το κρύο νερό που ´ μαστε μαθημένοι. 
Τσε τον Μπεκήρ αγά πελάει στη Σμύρνη για καράβια, 
στο μπούρτσι μας τ´ άραξε τα δώδεκα καράβια, 
Καρυστινοί που τα ´ δανε, τριτσάνα τους τινάζει 
μπαρκάραν οι Καρυστινοί και πήγαν στο μπογάζι. 
Πήγανε στο Βενέτικο, τσε μια μπουνάτσα πιάνει. 
τσε πήγανε στ´ Αλάτσατα, το κάτου Σιβρισάρι. 
Αλλά, Αλλάχ, βρε βασιλιά, που θα σε πάη το κρίμα, 
που χώρισες αντρόγενα, παιδιά απ´ τα σκαφίδια. 
Σεμπέτι όποιος γένηκε να δώσ´ το Γριπονήσι, 
όποιος ριτζάλι το´ καμε, σαν σκύλος να βαβίσει.

  

Η σελίδα θα συνεχίσει να ανανεώνεται και να εμπλουτίζεται με υλικό . Θα ήταν χρήσιμη η βοήθειά σας είτε προσθέτοντας λέξεις είτε με οπτικοακουστικό υλικό που έχετε στην διάθεσή σας . 

 


Καλή πλοήγηση!

Σέβη Δριμαροπούλου 

Εκπαιδευτικός  


© 2016 ΓΛΩΣΣΑΡΙ ΚΑΡΥΣΤΟΥ. Διατηρούνται όλα τα δικαιώματα.
Υλοποιήθηκε από τη Webnode Cookies
Δημιουργήστε δωρεάν ιστοσελίδα! Αυτή η ιστοσελίδα δημιουργήθηκε με τη Webnode. Δημιουργήστε τη δική σας δωρεάν σήμερα! Ξεκινήστε